Trudności z uzyskaniem wzwodu prącia lub jego zanikanie podczas stosunku płciowego, nie jest zaburzeniem, prześladującym wyłącznie współczesnego mężczyznę. Zagadnieniem tym zajmowali się już lekarze w starożytnym Egipcie, Indiach czy Mezopotamii. Wzmianki o leczeniu tej dolegliwości znaleźć można nawet w Starym Testamencie.
Dr n. zdr. Sylwia Jędrzejewska
Seksuolog kliniczny. Autorka licznych wystąpień i publikacji naukowych. Członek Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego. Pracownik Warszawskiego Centrum Zdrowia Gameta.
www.seksuolog.tv
Jak wynika z badań epidemiologicznych, na świecie cierpi z tego powodu ponad 150 mln mężczyzn i liczba ta stale się zwiększa. Szacuje się, iż w 2025 roku będzie to już grupa licząca 320 mln. Z badań przeprowadzonych przez Polskie Towarzystwo Medycyny Seksualnej w latach 2005-2007, na populacji polskich mężczyzn wynika, iż problem ten dotyczy około 3,5 mln Polaków.
Dlaczego właśnie mnie to dotknęło? – zadaje sobie to pytanie prawie każdy mężczyzna cierpiący z tego właśnie powodu.
Odpowiedź na to pytanie jest nie zawsze łatwa i prosta. Z pewnością problem jest skorelowany z faktem wydłużania się średniego czasu życia mężczyzn. Wiek biologiczny jest jednym z czynników predysponujących, do występowania zaburzeń mechanizmu wzwodu. Im mężczyzna jest starszy, tym więcej chorób przyczynia się do osłabienia jego sprawności seksualnej, a odsetek mężczyzn z zaburzeniami erekcji się zwiększa.
Klucz do rozwiązania problemu zanikającej erekcji tkwi zawsze w indywidualnej historii życia każdego pacjenta. Historii jego dotychczasowego życia, w tym seksualnego, ewentualnych konfliktów w układzie partnerskim, sposobu odżywiania, charakteru wykonywanej pracy, ogólnego stanu zdrowia, nieprzestrzegania rytmu pracy i wypoczynku, przemęczenia, nierozwiązanych konfliktów z otoczeniem oraz wielu jeszcze innych, pozornie błahych czynników zewnętrznych i wewnętrznych, do których zalicza się między innymi nałogi palenia tytoniu i nadużywania alkoholu. Wypalanie przez 20 lat paczki papierosów dziennie, prowadzi u 85 proc. mężczyzn do zaburzeń erekcji.
Jedną z chorób mogących wpływać negatywnie na jakość wzwodu mężczyzny jest nadciśnienie tętnicze.
W Polsce szacuje się, że 8 mln ludzi choruje na nadciśnienie tętnicze. Spośród trzech mężczyzn chorujących na nadciśnienie tętnicze, u dwóch mogą występować problemy ze wzwodem o różnym stopniu jego nasilenia.
Jedną z wielu przyczyn nadciśnienia tętniczego jest miażdżyca tętnic, która prowadzi do zmniejszonego dopływu krwi do ciał jamistych prącia.
U chorego na nadciśnienie dopływ krwi może być zmniejszony, ale nadal wystarczający do uzyskania erekcji pod wpływem bodźca erotycznego. Obniżenie ciśnienia krwi może spowodować zmniejszenie przepływu krwi przez zwężone tętnice i w ten sposób nie wywołać dostatecznie silnej erekcji.
Drugą istotną przyczyną jest działanie zastosowanych w leczeniu leków. Niestety, wiele z nich, oprócz korzystnego działania w chorobie, ma wiele działań niepożądanych. Dlatego w analizie przyczyn zaburzeń seksualnych nie można pominąć ubocznego wpływu leków. Precyzyjne określenia stopnia szkodliwości leku na sprawność seksualną jest często trudnym zadaniem, ponieważ u części chorych zaburzenia seksualne mogą wynikać z postępu choroby, niezależnie od zastosowanego leku.
Cukrzyca jest chorobą będąca bardzo często przyczyną zaburzeń wzwodu. Około 40 proc. wszystkich przypadków zaburzeń erekcji u mężczyzn występuje u chorych na cukrzycę. Z danych statystycznych wynika, iż problemy ze wzwodem dotyczą około 60 proc. mężczyzn chorych na cukrzycę. Nie ma dokładnych danych na temat korelacji między początkiem wystąpienia cukrzycy, a pojawieniem się zaburzeń erekcji. Stwierdzono jednak, że około 10 proc. chorych na cukrzycę po roku trwania choroby uskarża się na to zaburzenie.
Zaburzenie erekcji może być pierwszym objawem cukrzycy, zwłaszcza u młodych mężczyzn, może być też pierwszym objawem uszkodzenia nerwów jako wyraz neuropatii cukrzycowej lub zwężenia naczyń krwionośnych, czyli angiopatii cukrzycowej.
Zaburzenia erekcji mogą występować okresowo w momencie ujawnienia się cukrzycy bądź też w okresach jej nieprawidłowej regulacji farmakologicznej. Ustępują najczęściej po odpowiednim leczeniu choroby podstawowej.
Należy jednak pamiętać, że z faktu, iż u mężczyzny występuje jednocześnie cukrzyca i zaburzenie erekcji (erekcja niepełna bądź jej brak), nie wynika automatycznie, jakoby jedno było przyczyną drugiego. Zaburzenia wzwodu występujące u mężczyzn chorych na cukrzycę nie zawsze są następstwem tej choroby. Mężczyzna dotknięty cukrzycą może mieć zaburzenie erekcji na podłożu psychogennym, hormonalnym, bądź też jako następstwo jakiegoś procesu organicznego nie związanego z samą chorobą. Każdy przypadek jest indywidualny i wymaga wykonania odpowiedniej diagnostyki. Choroby nerek, wątroby, tarczycy, podwyższony poziom cholesterolu i kwasów tłuszczowych we krwi, liczne schorzenia neurologiczne, jak: choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, stany po udarach mózgu, choroby kręgosłupa, urologiczne: przerost gruczołu krokowego, przewlekłe stany zapalne lub rak prostaty, depresje, zaburzenia psychiczne – długa jest lista chorób doprowadzających do zaburzeń wzwodu.
W zaburzeniach pochodzenia organicznego (czyli wywołanych określoną chorobą lub jej leczeniem) czynniki uszkadzające działają stopniowo, powoli i dlatego wzwody mogą być początkowo nie zaburzone lub zaburzone w minimalnym stopniu. Mogą pojawiać się cyklicznie i samoistnie ustępować, aż do momentu, w którym staną się wyraźnie dokuczliwe.
Przyczyny psychogenne, czyli nerwicowe działają szybko, nieoczekiwanie, często w typowej sytuacji, kiedy mężczyźnie szczególnie zależy na partnerce. Najczęściej występują u młodych mężczyzn, mogą wynikać z zahamowań psychicznych lub z uporczywego rozpamiętywania i przeżywania jednorazowego niepowodzenia, które się przytrafiło na ostatniej randce.
Chwilowa lub dłużej trwająca niedyspozycja erekcyjna niekoniecznie jest wynikiem uszkodzenia czy zakłóceń w konstytucji biologicznej mężczyzny. Może również stanowić wyraz jego postawy wobec konkretnej partnerki lub życia seksualnego w ogóle.
Wielu mężczyzn traktuje zdolność do uzyskania i utrzymania wzwodu jako integralną część ich męskości, dlatego zaburzenia wzwodu na tle organicznym rozwijają także komponentę psychogenną. Stan lęku i depresji z powodu utraty sprawności seksualnej może następnie utrudniać i pogłębiać istniejące zaburzenia wzwodu.
Zaburzenia wzwodu wbrew pozorom nie dotyczą wyłącznie zaburzeń w funkcjonowaniu narządów płciowych. Tak naprawdę dotyczą one również zakłóceń w psychicznym i społecznym funkcjonowaniu mężczyzny. Stopień zrozumienia problematyki wiążącej się z zaburzeniami w sferze sprawności seksualnej jest, niestety wciąż niski, a zapotrzebowanie społeczne na udzielenie pomocy – ogromne. Mnóstwo jest, bowiem mężczyzn, którzy z powodu swoich problemów seksualnych staja się zgorzkniali, przygnębieni, załamani, tracą radość życia, z niepokojem myślą o sobie, partnerce oraz całości rodziny.
Mężczyźni nie powinni pozwolić na to, aby problemy ze sprawnością seksualną niszczyły ich życie. Wiedzieć natomiast powinni, że problemy z erekcją same nie ustąpią. Właściwie postawiona diagnoza przyczynia się do usunięcia kłopotu z zaburzeniami erekcji i zapobiec może poważnym chorobom. Rozwiązanie problemu z zaburzeniami erekcji leży w zasięgu możliwości współczesnej medycyny, która pozwala na skuteczne ich leczenie w ponad 90 procentach przypadków. Bez względu na przyczynę, problemy z erekcją mogą być leczone szybko i bezboleśnie. Warto zdecydować się na leczenie, bowiem seks pozwala zachować organizm w dobrej kondycji psychicznej i fizycznej a udane życie seksualne zapewnia obydwojgu partnerom poczucie szczęścia i satysfakcji.
Wybór należy do Ciebie. Bądź Mężczyzną.