Skip to main content
Home » Zdrowie seksualne » Edukacja seksualna musi być powszechna i obowiązkowa
Zdrowie seksualne

Edukacja seksualna musi być powszechna i obowiązkowa

Martyna Wyrzykowska

Dyrektorka Zarządzająca Fundacji SEXEDPL

Wiele młodych osób wciąż nie ma możliwości rozmawiania o intymnych problemach ze swoimi najbliższymi. Od 2017 r. ideę kompleksowej, dostosowanej do wieku edukacji seksualnej zapewnia Fundacja SEXEDPL.


W swoich działaniach podejmujecie tematy związane tylko z edukacją seksualną czy są też inne obszary, w które się angażujecie?

Edukacja seksualna to dla wielu osób wciąż temat enigmatyczny – nic dziwnego, bo obejmuje wiele sfer życia. Mówimy o ciele i jego anatomii, zdrowiu, świadomej zgodzie, budowaniu relacji – nie tylko romantycznych – czy przeciwdziałaniu przemocy. Poruszamy też kwestie psychiczne: rozwój psychofizyczny, zdrowie psychiczne, relacje rodzinne, odżywianie czy planowanie rodziny. Te obszary przenikają się i tworzą całość. Dobrym przykładem jest platforma LekcjeBezTabu.pl, gdzie dostępnych jest już niemal 100 darmowych scenariuszy zajęć, które pomagają nauczycielom realizować zajęcia o ciele, emocjach i relacjach dla dzieci i młodzieży.

Patrząc wstecz, jakie inicjatywy są dla was jako fundacji najważniejsze? Czy jest coś, z czego jesteście najbardziej dumni?

Z naszej społeczności i realnych zmian systemowych korzystają także osoby, które nigdy nie zetknęły się z Fundacją SEXEDPL. Przykładem jest kampania Bye Bye HPV. W jej ramach przeprowadziliśmy pilotaż szczepień przeciw HPV w szkołach, pokazując, że nie muszą się one odbywać wyłącznie w placówkach medycznych. Na bazie udanego pilotażu Ministerstwo Zdrowia wspólnie z Ministerstwem Edukacji Narodowej wprowadziło we wrześniu program ogólnopolski, którego efekty widzimy we wzrostach poziomu wyszczepienia wśród najmłodszych. Dzięki działaniom rzeczniczym udało się też poszerzyć grupę wiekową objętą darmowymi szczepieniami – dziś to dzieci w wieku 9-14 lat. Wierzymy, że kolejne kroki obejmą starszych nastolatków, a docelowo szczepienia staną się bezpłatne i łatwo dostępne dla wszystkich.

Jakie są wasze plany na przyszłość?

W najbliższej przyszłości koncentrujemy się na rozwijaniu Antyprzemocowej Linii Pomocy, która pomaga poprzez darmowe konsultacje z ekspertami ponad tysiącowi osób każdego miesiąca. W ramach projektu rozwijamy aplikację HomeGirl zwiększającą bezpieczeństwo kobiet w przestrzeni publicznej, kampanię HejtOut skierowaną do osób doświadczających hejtu w sieci oraz szkolimy, edukujemy i pomagamy na niespotykaną przez nas dotychczas skalę. Wśród naszych priorytetów znajdują się także takie obszary jak bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w internecie, walka z dezinformacją, edukacja o antykoncepcji i intensywne działania mające na celu doprowadzenie do zmiany podejścia do tego tematu w Polsce – zarówno na poziomie społecznej świadomości, jak i rozwiązań legislacyjnych.

Chcemy być obecni w życiu wszystkich tych osób, a szczególnie młodych, które mają potrzebę porozmawiania czy poszerzenia swojej wiedzy. Wypełnianie tej misji przynosi nam wiele satysfakcji – na konkretnych przykładach widzimy, że edukacja seksualna to niezbędny element zdrowego, bezpiecznego i świadomego swoich praw społeczeństwa.

Next article
Home » Zdrowie seksualne » Edukacja seksualna musi być powszechna i obowiązkowa
Zdrowie seksualne

Krajowe Centrum ds. AIDS: nowe wyzwania i integracja działań

Dr Anna Marzec-Bogusławska

Lekarz epidemiolog, specjalista w zakresie zdrowia publicznego; od roku 2001 dyrektor Krajowego Centrum ds AIDS, agendy Ministra Zdrowia

W obliczu zwiększającej się liczby zakażeń przenoszonych drogą płciową (STI) w Europie, Krajowe Centrum ds. AIDS rozszerza swoje kompetencje. Co to dokładnie oznacza w praktyce i na co będą mogli liczyć pacjenci?


Jak zmienia się rola Krajowego Centrum ds. AIDS w odpowiedzi na nowe wyzwania zdrowia publicznego?

Krajowe Centrum ds. AIDS, działające od 1993 roku, początkowo koncentrowało się na profilaktyce zakażeń HIV. Jednak w odpowiedzi na rosnącą liczbę zachorowań na choroby przenoszone drogą płciową (STI), Minister Zdrowia rozszerzył nasze działania o ich profilaktykę. Zależało nam, aby punkty konsultacyjno-diagnostyczne (PKD), które już oferują anonimowe i bezpłatne testy na HIV, mogły pilotażowo wykonywać również badania w kierunku kiły i HCV. Kluczowa okazała się dla nas integracja usług, czyniąc je bardziej przyjaznymi dla pacjenta – by w jednym miejscu mógł wykonać kompleksowe badania w zakresie diagnostyki STI, HIV i wirusowych zapaleń wątroby. Pani minister Izabela Leszczyna podwoiła budżet na PKD, co pozwoliło na wykonywanie testów przesiewowych i szybkich. Planujemy również włączyć testowanie plenerowe podczas dużych imprez.

Wiemy, że powstaje polska strategia zapobiegania i kontroli zakażeń przenoszonych drogą płciową. Jakie są jej główne założenia?

W zeszłym roku wspólnie z Europejskim Centrum Kontroli Chorób (ECDC) i CDC oraz ekspertami krajowymi i międzynarodowymi rozpoczęliśmy proces, który doprowadził nas do opracowania polskiej strategii zapobiegania i kontroli STI. To pierwsza taka strategia dla Polski, a ECDC jest gwarantem jej nowoczesności i europejskiego poziomu. Główne cele strategiczne tego dokumentu to powołanie krajowej struktury koordynacyjnej i integracja niskoprogowych świadczeń w obszarze STI. Koncentrujemy się na wzmocnieniu działań profilaktycznych i podniesieniu poziomu wiedzy na temat zdrowia, świadomości społecznej, aby ograniczyć transmisję zakażeń i eliminować stygmatyzację. Ważne jest także zapewnienie terminowego i równego dostępu do testowania i leczenia STI oraz wzmocnienie nadzoru epidemiologicznego poprzez poprawę monitoringu i sprawozdawczości. Ostatnim, lecz równie istotnym celem jest wzmocnienie stabilnego systemu ochrony zdrowia i rozwój szkoleń, zapewniających wykwalifikowaną kadrę medyczną. Dążyliśmy do tego, by strategia była realistyczna i możliwa do wdrożenia.

Jakie doświadczenia i dobre praktyki z polskiego systemu przeciwdziałania HIV/AIDS i STI mogą być inspiracją dla innych krajów UE?

Mamy bardzo dobry system opieki nad pacjentami i system leczenia antyretrowirusowego (ARV). Leczenie ARV, rozwijane od 2001 roku w ramach programu polityki zdrowotnej ministra zdrowia, jest bezpłatne, szeroko dostępne, bez rejonizacji, kolejek i z indywidualizacją terapii. Co ważne, z leczenia korzystają również pacjenci osadzeni w zakładach penitencjarnych, dzięki ścisłej współpracy ze Służbą Więzienną. Program obejmuje zarówno leczenie, jak i diagnostykę, a także profilaktykę wertykalną dla kobiet ciężarnych. Ten program to przykład systemu, gdzie pacjent jest w centrum świadczeń. Drugą mocną stroną jest współpraca z organizacjami pozarządowymi. Punkty konsultacyjno-diagnostyczne (PKD), gdzie można bezpłatnie i anonimowo wykonać test na HIV, są prowadzone przez organizacje pozarządowe dzięki dotacjom Ministerstwa Zdrowia.

Nie znam też drugiego kraju, który poradziłby sobie w tak sprawny sposób z systemem ochrony zdrowia w kwestii napływu uchodźców. Leczymy obecnie 3300 pacjentów z Ukrainy spośród naszych 21 tysięcy pacjentów objętych programem. Pomimo trudności, byliśmy w stanie zapewnić leczenie ARV wszystkim potrzebującym.

Next article