Zakażenia układu moczowego to jedno z najważniejszych schorzeń, z którym stykają się ludzie. Na świecie w ciągu roku rozpoznaje się 150 mln nowych zakażeń układu moczowego.
Dr hab. med. Waldemar Różański
Prof. nadzw. Polskie Towarzystwo Urologiczne
Należy podkreślić, że zakażenie układu moczowego dotyka ludzi w każdym wieku szczególnie często jednak chorują kobiety dojrzałe, utrzymujące regularne stosunki płciowe oraz mężczyźni po 50 r.ż. u których rozpoczyna się przerost gruczołu krokowego utrudniający odpływ moczu z pęcherza. Zakażenie układu moczowego może występować u kobiet z wysiłkowym nietrzymaniem moczu oraz u chorych leczonych chemioterapią lub radioterapią z powodu chorób nowotworowych. Często infekcje dróg moczowych występują u chorych na cukrzycę.
Bardzo trudnym problemem w diagnostyce i leczeniu stanowią zakażenia florą grzybiczą dróg moczowych. Ten typ zakażeń stanowi znaczącą część wszystkich zakażeń dróg moczowych u chory wymagających cewnikowania.
Co wpływa na pojawienie się infekcji układu moczowego?
Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi zakażenia grzybiczego w drogach moczowych są: cukrzyca, wady wrodzone dróg moczowych, nowotwory, niedożywienie, przewlekła antybiotykoterapia, leczenie immunosupresyjne, długi czas utrzymywania cewnika w drogach moczowych.
Zgodnie z definicją zakażenie układu moczowego jest to stan, w którym: bakterie, grzyby, wirusy, lub inne patogeny występują w drogach moczowych powyżej zwieracza cewki moczowej.
Czynnikiem zapobiegającym migracji bakterii i innych patogenów powyżej zwieracza cewki moczowej jest cykliczna potrzeba oddania moczu, co pozwala na wypłukiwanie patogenów.
Jakie występują dolegliwości podczas zakażenia?
Objawy zakażenia układu moczowego to: ból i pieczenie w cewce moczowej podczas mikcji, parcie i potrzeba oddania moczu często w małych ilościach oraz oddawanie moczu w nocy. Zgłaszane dolegliwości bólowe w okolicy nadłonowej i krocza są najczęściej objawami zapalenia pęcherza moczowego, gruczołu krokowego lub cewki moczowej. Dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowej są charakterystyczne dla stanów zapalnych miedniczki nerkowej i nerki. Rozróżniamy różne stopnie zaawansowania zakażenia układu moczowego. Zależą one od stopnia rozwoju miejscowego i ogólnoustrojowego. Niepowikłane zakażenie układu moczowego obejmujące pęcherz moczowy manifestuje się dolegliwościami miejscowymi takimi jak: tkliwość za spojeniem łonowym, bolesne parcia, częstomocz. W diagnostyce choroby niezbędne jest wykonanie badania ogólnego i posiewu z moczu. W tych przypadkach po konsultacji z lekarzem stosujemy leczenie uroseptykiem trwające od 3-5 dni.
Niepowikłane zakażenie układu moczowego zlokalizowane na poziomie nerek obejmuje miedniczkę nerkową i kielichy. Typowymi objawami są: bóle w okolicy lędźwiowej, stany gorączkowe, nudności, wymioty. Okolica lędźwiowa przy ucisku i wstrząsaniu jest bolesna.
Powikłane zakażenie układu moczowego manifestuje się stanami gorączkowymi, dreszczami i objawami z układu moczowego opisanymi powyżej. Dodatkowo musimy pamiętać o możliwości wystąpienia niewydolności krążenia u części chorych. W celu właściwego leczenia niezbędne jest wykonanie badań dodatkowych takich jak: badanie ogólne, posiew z moczu, pobranie posiewu z krwi na szczycie gorączki, USG nerek i narządów jamy brzusznej, urografii, tomografii komputerowej jamy brzusznej.
Jak widać problem zakażenia układu moczowego może dotyczyć niebyt nasilonej przemijającej infekcji u sprawnego prawidłowo rozwiniętego człowieka, u którego po krótkotrwałym leczeniu uzyskamy pełne wyleczenie.